Het is al lang geleden dat ik nog eens een berichtje heb gepost, daarom nu nog eens een berichtje.
Ik (Toon) ben in Januari op mijn werk van afdeling verhuisd. Tot eind december zat ik in de Trim Cover Division. Zij ontwerpen de bekleding van de zetels. Sinds Januari ben ik deel van de Global Interior Division, Lexus Seat Engineering Department. Deze afdeling ontwerpt zetels voor de globale markt (dus niet enkel Japan) en dan voor Lexus in het bijzonder. Ik ben nu verantwoordelijk voor het ontwerp van de Pad, dwz de schuim of de mouche in de zetel. Komt er kort gezegd op neer dat ik 3D-tekeningen maak van de schuim dus. Best wel uitdagend en moeilijk en dus interessant omdat er aan zo`n stuk schuim nergens ne rechte kant aan is. Toen ik in mijn afdeling begon zeiden ze me dat ik het enorm druk ging hebben, dus zeer veel overuren. In het begin was dat ook wel zo, maar nu ben ik er ongeveer mee klaar en heb ik het terug rustigaan.Dit brengt mij naadloos bij mijn volgende onderwerp. Mijn zus Marianne is ons drie weken komen bezoeken in februari. We hadden het plan om een ski-trip te doen. 3 dagen verlof gevraagd. 1 dag gekregen omdat ik het veel te druk (zou) hebben. Iedereen is dan maar zonder mij vertrokken. Ik op hun tweede avond achtergekomen met de trein.
Ik had nog nooit gesnowboard tot dan toe. Benny en Bart hebben mij kort de basics uitgelegd en me dan losgelaten op de piste. Ik heb mezelf op voorhand goed opgepept door mezelf en iedereen die het wou horen wijs te maken dat ik waarschijnlijk een natuurtalent was. De eerste dag ging het dan ook wel goed. De pistes hier hebben goede sneeuw en zijn goed breed dus perfect voor beginners. Veel gevallen en goed geamuseerd. Onzen Jonathan ging ook skieen dus hebben we voor hem skilatten gehuurd. Bij nader toezien zag hij het toch niet goed zitten. Sneeuwmannen maken en sleetje rijden is meer iets voor hem. Er moest dus altijd iemand bij hem blijven. Dit gaf me de mogelijkheid om af en toe wat uit te rusten.
Den tweeden dag is mijn zelfvertrouwen wat de mist ingegaan. Mijn voeten en mijn benen deden zeer en ik geloofde er ineens niet helemaal meer in. Nefast natuurlijk. Zelfvertouwen is alles. Ben nog een paar keer den berg afgekomen en heb voor de rest van den dag van mijne zoon genoten.
Den derden dag wou ik het weer proberen maar toen bleek Jonathan wat ziekskes en een beetje oververmoeid. Ik ben dan maar samen met hem een dutje gaan doen. Zo was ik fris uitgerust om terug naar ons stulpke te rijden.
Het volgend weekend zijn we naar Tokyo gaan kijken met mijn zus. Best wel de moeite. Veel gezien, veel gewandeld, trein op, trein af... Hoogtepunten van de citytrip: Tokyo vanop de 45ste verdieping van het stadhuis, een Japanse Bono imitator (zie filmpke) en het drukste voetgangerskruispunt ter wereld.
Tante Marianne terug naar huis. Zij heeft een leuke tijd gehad naar eigen zeggen. Oud en nieuw Japan gezien, skieen in Japan, een festivalleke, het Japanse nachtleven en het leven bij ons thuis natuurlijk ook. Marianne int vliegtuig, Marianne uit vliegtuig (citaat Jonathan, elken dag 23 keer).
Overlaatst nog een skitripke gedaan van enen dag. Vroeg opstaan, drie uur rijden en gaan. En jawel, zelfvertouwen teruggevonden! Nu waren we in Ontake. Betere sneeuw, nog bredere pistes en veel minder volk. Ik heb er echt van genoten. Veel bijgeleerd, veel gevallen en veel gelachen.
We gaan proberen om zondag nog ne laatste keer te gaan. Het zou wel kunnen dat het te laat is. Het begint hier serieus goei weer te worden. Ik doe mijne frak al ff ni meer aan. Een 18 graden in de schaduw. Ik hoop dat er toch nog wa sneeuw ligt want ik heb de smaak te pakken.
Wat brengt de toekomst nog? Veel bezoek! Eerst Geraldine (vriendin van Carmen uit onze Seefhoek), Carmen haar ouders en dan mijn ouders. Allemaal achtereen. Druk dus. Verder nog lentebloesem en veel tripkes! Blijf het volgen. We zullen proberen om de volgende berichten anders te laten beginnen dan deze.
