eindejaarsreisje (dag 8 - 4/1/'08)

Rond de jaarwisseling zijn we een weekje op stap geweest. We hebben een tripje gemaakt door de Kansai regio. Via Shima, over Shirahama in Wakayama, naar Kyoto voor nieuwjaar om af te sluiten in Nara. Wat volgt is het verlag van onze achtste en laatste dag. Het voorgaande lees je in de vorige berichten.

De terugreis

Al een paar dagen begint Jonathan zijn twee grote vrienden echt te missen. Het eerste wat Jonathan vraagt als hij zijn ogen opent en zijn hoofdje recht is: Bart , Benny terug komen? Dan weten we dat de dag voor onze zoon is aangebroken. Ja zeggen we dan. Ze komen terug naar Japan. Straks rijden we naar huis en dan is het nog twee nachtjes slapen en dan komen Bart en Benny terug naar Japan. Vervolgens vroeg hij of we nog een tempel gingen zien en de knoop was dus meteen doorgehakt. Ik denk dat ook hij het heerlijk vindt om in deze omgevingen te wandelen.

De straatjes waren op zijn Japans dus zeer smal om er te geraken met de auto. Toon had heel veel schrik want hij vond dat ik haast overal tegen reed. Wat de sfeer fantastisch maakte in de auto.

Uitgestapt konden we dus het zen gevoel zeker gebruiken. En gelukkig was deze ook hier weer te vinden. Onze zoon kon weer naar hartelust stappen, lopen, steentjes verzamelen, en handjes wassen.

In deze schone omgeving stonden er ook huisjes waar mensen woonden. En even voelde we ons weer verbonden met de steeg. DAG STEGERS!!!

En in 1 van de tempels kon je een papierenboekje kopen waar ze ter plekke iets inschreven. Gedurende je levensloop kan je elke tempel die je bezoekt er in schrijven of er iets in laten schrijven.

Naar huis rijden was met een volle maag een beetje file en ja hoor! Het begon weer te regenen. Is dat niet fantastisch! Heen en terug in de regen en daartussen héél veel zon!

Dus dank aan de Weer Goden, dank aan de lezers, dank aan mijn schatteke die de reis goed had uitgestippeld en dank aan mezelve die het huis zo goed had proper gemaakt zodat thuis komen altijd gezellig is en vooral relaxed! En na een week op restaurant is een simpele maaltijd altijd fijn!

eindejaarsreisje (dag 7 - 3/1/'08)

Rond de jaarwisseling zijn we een weekje op stap geweest. We hebben een tripje gemaakt door de Kansai regio. Via Shima, over Shirahama in Wakayama, naar Kyoto voor nieuwjaar om af te sluiten in Nara. Wat volgt is het verlag van onze zevende dag. Het voorgaande lees je in de vorige berichten.

Het hertenpark

Een park waar tamme herten leven. Hoe lang ze er al zijn weet niemand echt precies. Maar de Japanner is er van overtuigd dat er eerst het hert was daar ter plekke weliswaar te verstaan en dat later de mens met tempel arriveert. In het reisboekje stond ook dat je er koekjes kunt kopen voor de herten. En er zijn toeristen die denken dat ze gemaakt zijn voor de mens! Maar ik kan u garanderen, lekker zien ze er zeker uit. 150 yen kost 1 pakje koeken, dat is ongeveer 1 euro. En als je al eens drie pakjes hebt gekocht merk je dat ze er vlug doorgaan. Dus dan maar ineens een pak of tien. Maar wees gerust, op regelmatige basis is er een kraampje met koekjes te koop en ze kosten overal even veel.

De meeste herten hebben net een stopje van een flesje op hun afgezaagde horens. Papa was koekjes aan het uitdelen en er was een hert met een redelijk lange smalle hoorn en ook dan nog eens een vree ongeduldig hert. Papa draait zich om zodat de andere hertjes ook nog wat kunnen genieten van de koekjes en hopla een prik in papa's poep. Jonathan vond dit zeer grappig maar bleef toch maar dicht bij papa. Een beetje verder, op veiligere grond begint Jonathan:” Papa prik in de poep” en hij maakt er dan zo een bewegingkje bij waar hij met ingetrokken poep voor uit springt. Mama begon al te grinniken. En Jonathan weer: “Prik in de poep van papa! Hier mama hier!” En hij wijst op papa's poep. “Kom naar poep van papa zien. Hertje hier in de poep! Prik! Mama kom zien! Papa's poep!” Tja ik kon niet anders dan lachen dat het water in mijn oogskes kwam en Jonathan sprong weer vooruit met ingetrokken poep.

Genoeg gelachen want er waren toch wel weer schone dingen te zien! Verhaaltje: Er was eens een Keizer die het aan zijn ogen kreeg. Zijn zicht vertroebelde en zijn vrees om blind te worden was terecht. Hij dacht dat hij misschien Boeddha had ontstemt. Daarom liet hij een immens groot bronzen standbeeld bouwen ter ere van hem (Het grootste trouwens over heel de wereld, 550 ton!). Dit indrukwekkende standbeeld huisde hij in een grote tempel (de grootste houten structuur ter wereld). Of de Keizer blind werd of genas is mij een raadsel. Wie het kan oplossen zegge het maar! In deze tempel zijn er ook twee reuzen bewakers uit hout gesneden. Ongeveer te vergelijken met die van Kyoto maar toch een beetje aan de zachte kant. En twee hoofden stonden er voor een kleiner postuur. Zijn ze gemaakt om Boeddha te beschermen? Of zijn ze er achteraf bij gezet?

Nog wat gewandeld in een Japanse tuin. En langzaam richting hotel. Morgen terug richting huis. Op de kamer gaan we nog even zoeken of er nog iets onderweg ligt of in de buurt, om eventueel nog te bezichtigen. U leest het later. Slaapwel en goede nacht.

Op onze bideo-site staan 4 filmpjes van de herten van Nara

eindejaarsreisje (dag 6 - 2/1/'08)

Rond de jaarwisseling zijn we een weekje op stap geweest. We hebben een tripje gemaakt door de Kansai regio. Via Shima, over Shirahama in Wakayama, naar Kyoto voor nieuwjaar om af te sluiten in Nara. Wat volgt is het verlag van onze zesde dag. Het voorgaande lees je in de vorige berichten.

Veel volk

Gepakt en gezakt verlaten we ons hotel in Kyoto richting Nara. Nog een tempel voor onderweg. Veel straten afgesloten. Auto geparkeerd verderop. Hoe dichter we naderen hoe drukker dat het wordt en eenmaal als we de kraampjes en de trappen zijn gepasseerd staan we gewoon stil. Wat een grappige hond! Even aan de kant, kijkende naar de hond en al dat volk! Wat een drukte, ! Links, rechts voor ons. Overal krioelt het van beweging. Op de trappen golven van stroom. Wat de boeken ook vertelden, dit is het ons echt niet waard! De rode poorten moeten echt wel prachtig zijn. Oké, we komen terug! Maar zeker niet meer beginnende in het nieuwe jaar en in februari staat er skiën op het program. Toon zijn zus en de vriendin van Benny zullen ons vergezellen. Japan in het wit een tipje van de sluier. Wij rijden verder en groeten u voor de nacht.

eindejaarsreisje (dag 5 - 1/1/'08)

Rond de jaarwisseling zijn we een weekje op stap geweest. We hebben een tripje gemaakt door de Kansai regio. Via Shima, over Shirahama in Wakayama, naar Kyoto voor nieuwjaar om af te sluiten in Nara. Wat volgt is het verlag van onze vijfde dag. Het voorgaande lees je in de vorige berichten.

In het nieuw

Opgestaan en nog eens op zijn Europees ontbeten. Spek met eitjes, croissants, worstjes, kip... noem maar op. Een stevig ontbijt zal ik u zeggen. Genoeg voor een lange dag.

Het Golden Palace ging het worden. Een gouden huis op het water en daar hoort een uitlegje bij.

Heel lang geleden leefde er eens een “Prins” of was het nu een Keizer? Een Keizer denk ik, ja een Keizer. Dus heel lang geleden leefde er eens een Keizer en die had zo een ontzettend goed gevoel voor schoonheid in evenwicht. En hij bouwde zijn Keizerlijke huis op het water. Legde prachtige tuinen aan en gaf het water rondom zijn huis vorm. Iedereen was er zo ontzettend van onder de indruk en zeker de monniken in zen. "Wel", zei de Keizer tegen de monniken, "als ik heen ga schenk ik jullie mijn Keizerlijk huis met mijne Keizerlijke tuin. In ruil daar voor vraag ik jullie om mijn huis te eren. Geef het een naam. Benoem het met de woorden Tempel. Dat is mijn droom."

Nadat de Keizer was heen gegaan werd het huis eerbiedigt door de monniken en zo kreeg het Keizerlijke huis naam.

De tweede tempel die we vandaag zagen is vooral bekend om zijn rotstuin, eigenlijk een tuin vol met grint met hier en daar een rotsje. Het toppunt van Zen.

Zoals gewoonlijk doe je, je schoenen uit als je binnenkomt. Jonathan kreeg een paar gele Nijntjes sloffen waar hij dapper zijn best op deed om flink te stappen (zie filmpje). Aangekomen op het zogezegde terras met uitzicht op het grint zette de meeste zich even neer op de trappen om te genieten van de rust. In het grint was er een reliëf te zien dat enkele stenen met elkaar verbond. Soms gereven in cirkels en nu was het rechtendoor. Jonathan wilde er zo graag in spelen en had zelfs enkele malen geprobeerd om zijn sloffen er in te smijten. Maar met het strakke oog van de ouders was er helaas voor hem geen faam.

De derde tempel hebben we niet betreden want we hadden genoeg aan de tuin die er was. Trapjes op en af, grote vissen zwommen er in de vijver, mooie huizekes noem maar op.

Het werd langzaam donker en ons stevig ontbijt was niet meer zo stevig als in het begin. De vorige dag hadden we een Indisch restaurant ontmoet en die had ons vriendelijk uitgenodigd en daar zijn we dan op in gegaan. Jonathan lag lekker te slapen toen het eten, ook voor hem al besteld, werd gebracht. Plots opent hij zijn ogen, zet zich recht in de voiture. Grabbelt met zijn hand het eten van mama’s bord. Honger honger honger!

eindejaarsreisje (dag 4 - 31/12/'07)

Rond de jaarwisseling zijn we een weekje op stap geweest. We hebben een tripje gemaakt door de Kansai regio. Via Shima, over Shirahama in Wakayama, naar Kyoto voor nieuwjaar om af te sluiten in Nara. Wat volgt is het verlag van onze vierde dag. Het voorgaande lees je in de vorige berichten.

De dag van oud op nieuw

Op de middag kwamen we aan in Kyoto. Om twee uur konden we inchecken in ons hotel. Tijd zat om iets te eten en daarna de omgeving een beetje te verkennen.

Winkeltjes. Mama wou graag een warme muts omdat het ‘s nachts flink afkoelt. En volgens onze voorspellingen ging deze nacht langer duren dan normaal. De winkeltjes met hoedjes en mutsjes trokken dus de aandacht. Fier liep ik ineens met een warm mutsje op. En onze zoon zei plots:”Jonathan kabouter, mama kabouter en papa muts!

Het officiële verlof hier in Japan was vrijdag begonnen. Alle bedrijven sluiten hun deuren voor een week en het startschot is gegeven. Tijdens deze periode proberen de Japanners zoveel mogelijk tempels te bezoeken. Deze zorgen voor een gelukkig jaar. Oud op nieuw staat centraal voor de familie. Dezer dagen worden de banden weer strak getrokken, komen ze samen in warme kring. Eten ze spijzen en nuttigen dranken. Weerspiegelend voor ons met Kerst. Tegen de avond trekken de families er op uit naar een speciale tempel om daar het nieuwe jaar in te zetten.

De klim overdag naar de tempel was heel gezellig. Langs de straten die naar de tempel leiden hadden de winkeliers kraampjes opgesteld met van alles en nog wat. Zeer aantrekkelijk voor het oog. Aangekomen bij de tempel is het de traditie dat je, je handen wast. En draak spuwt water. Je neemt een bamboestokje met een kommetje er aan, reinigt je handen. En hopla klaar om naar binnen te gaan.

Twee reuzen wachters, gesneden uit hout staan elk aan een kant kijkend publiek. Gelukkig had ik mijn handen gewassen. Want de uitdrukking op hun gezichten maakte mij bang. Stel je voor dat er een leven gaf. Ik zou gegarandeerd beginnen krijsen en bezwijken met een afgetrokken gezicht! Helaas geen foto’s van deze indrukwekkende wachters. De duivengaas voor het beeld zat in de weg. Maar in het hoofdstuk Nara dat nog geschreven moet worden zijn er foto’s te zien van een soortgelijk beeld.

Overal in het heilig domein staan er offermanden voor een klein gooiend centje. Beelden om te voelen aan te raken te betasten. Vertrekkende van een steen met de ogen dicht recht vooruit. Aangekomen voor de tegenoverliggende steen gegarandeerd een heel jaar geluk. Mensen bidden, praten, lachen, roezemoezen door elkaar. De krachtige slagen op de verschillende soorten gongen bekrachtigen de vraag. Aanhoor mij, neem mij op. Plakkaatjes bij de beelden in het engels te lezen, dit beeld geeft je dit geluk. Druk, druk,druk...

Nog een schoon Japans bekertje gekocht, om van het heilige water te kunnen drinken. 1tje in goud en eentje in zilver gekleurd. (Onze bekertjes zijn nu heilig verklaard en zitten safely opgeborgen) Je zet je bekertje op een voorziene plaats vast op een ijzeren stok. Steekt de stok vooruit in een stromende waterval. Trekt deze terug en drinkt van het heilige water.

Even gerust wat verder weg. Een Japans theehuis. Heerlijk rustig en lekkere thee. Een groene schuimende massa in een grote kom. Een schone schaal met verschillende gekleurde cakejes. Kies er maar een. Smaakte naar rijstgriesmeel, wel lekker! Even gegeten en nog wat gewandeld in een mooie wijk. Oude houten echte Japanse huisjes Hier ergens wonen de Geishas. Maar we hebben er niet veel gezien.

Na een opkikker in het hotel en een warme muts op ons hoofd vertrokken we naar de plaats waar het allemaal ging gebeuren. Hier wordt het oude in een nieuwe muizen jasje gestoken.

Waar we precies moesten zijn wisten we niet maar we volgde gewoon de stroom. Half 12 was het ongeveer toen we arriveerden aan de eerste trappen. Wat een massa en plots behoor je tot die massa, voortschuifelend en dan stop. Iedereen staat stil. Mannetjes met lichtgevende zwaaistokken beginnen te roepen en de massa komt weer in gang, schuifelend, niet anders kunnend, duwend, goed aansluitend en stil. Een doffe slag horen we weer. Eén slag om onze onzuiverheden, onze slechte gedachten en onze verleidingen te verbannen. Zo een slag 108 maal. Het is haast middernacht en we zien een immense klok. De camera’s fototoestellen reizen de lucht in en plots is het stil. We horen de monniken op een zeer rustig ritme zinnen zeggen en weer een doffe bonk, weer een onzuivere gedachte weg. De klok wordt geluid door 17 monniken. Ze laten touwen zwieren die een horizontale boomstam in beweging houdt. 1 monnik zegt nog 1 maal waarop de andere monniken antwoorden, dan is het even stil. Helemaal achteraan de boomstam staat er een monnik die het touw stevig vast houdt en zich haast helemaal naar achter laat vallen. De rest van de monniken lossen daarna de koorden en de boomstam vliegt tegen de klok. Een matte Bong. De mannekes met de lichtgevende zwaaistokken roepen weer en de massa loopt verder rond de immense klok. Gelukkig nieuwjaar zegt mijn schatteke en ik krijg drie kussen. Maar geen blijk bij de rest. Geen vuurwerk, geen geroep, geen kurken die ploppen. Iedereen viert dit zeer sereen.

Tijdens de afzak houden de klokslagen op. Beneden is iedereen vol enthousiasme! We lopen langs de rijkelijke kraampjes met eten en drank. Iedereen is goed geladen vol lachs goed gemutst! Het jaar is aangebroken en al vast heel mooi in gang gezet.

2008, onze vrienden komen één voor één af. Wij zo warm geladen kijken er heel erg naar uit!

En voor jullie, onze trouwe bloglezer de beste wensen voor een intens fantastisch jaar.

Toon Carmen en Jonathan

eindejaarsreisje (dag 3 - 30/12/'07)

Rond de jaarwisseling zijn we een weekje op stap geweest. We hebben een tripje gemaakt door de Kansai regio. Via Shima, over Shirahama in Wakayama, naar Kyoto voor nieuwjaar om af te sluiten in Nara. Wat volgt is het verlag van onze derde dag. Het voorgaande lees je in de vorige berichten.

Pandaland

Heel dankbaar zijn wij de Weergoden.

Bij onze aankomst hadden we aan de balie verschillende folderkes meegenomen naar onze kamer om te zien wat er allemaal te bezichtigen viel. Op 1 van die folderkes stond een mama pandabeer die haar kleine pandabeer likt op de wang. Pandas en Japan. Buitenlanders in Japan. Dat moeten we toch gezien hebben hé!

Er was safari, marine, enjoy en feel nature in Adventure World! Echt waar een heel fijn park. Japanners zijn dol op pretparken en wij ook wel.

Eerst wat pinguïnnekes gezien, ijsbeerkes en dan even in een wild treintje. Net een achtbaan maar niet overkop. Onze jongen keek onderweg wat beduusd maar kon zijn pret niet op toen hij uitstapte. Allemaal enthousiaste klanken onderbouwd door grootse krachtige bewegingen.

De Safari was in een rustig treintje en gelukkig niet zo als die ene keer op weg naar de Fuji! Olifanten, tijgers, beren... noem maar op. De dolfijnen show was 1 van de beste die we tot hier toe al gezien hebben. De trainers speelden actief mee in het bad met de véle dolfijnen. De zeehond mocht openen met grappige kunstjes. Plots een aapje op een fiets, een “otter” in een bootje. Alles heel fijn aan een geplakt.

Een echt levend pandabeertje zien, Jonathan was zeker onder de indruk. Het was net etenstijd en een weetje, Panda's eten niet alleen Bamboe. Buiten zaten de kleintjes lekker te ravotten onder toezicht van een oudere Panda. Een beetje duwen een beetje bijten, een beetje 'ik klim tot boven in het boompje'. Schoon om te zien. En in het park verkopen ze haast alles met een panda er op.

Er was ook een kinderboerderij. Waar je de geitjes en eendjes eten kon geven. Onze zoon gooide het liever allemaal op de grond maar dat vond 1 geitje helemaal niet erg. Met haar kopje onder het hek door likte ze met haar lange tong de korreltjes op.

Zo een drukgevulde dag. Terug naar het hotel. Even in de Onsen (warmwaterbron) eten en bedje in. Morgen is het oud op nieuw en er staat van alles opt program!

eindejaarsreisje (dag 2 - 29/12/'07)

Rond de jaarwisseling zijn we een weekje op stap geweest. We hebben een tripje gemaakt door de Kansai regio. Via Shima, over Shirahama in Wakayama, naar Kyoto voor nieuwjaar om af te sluiten in Nara. Wat volgt is het verlag van onze tweede dag. Het voorgaande lees je in het vorige bericht.

Rondcruisen in Shirahama

De volgende dag waren we goed uitgeslapen en hadden stevig gebruncht. Volgens de boekjes was het hier ideaal om met de auto rond te cruisen. Het regende niet en de zon stond aan de hemel wat het heerlijk vertoeven maakte in de auto. Shirahama is deels schiereiland en door haar vorm creëert ze een baai. En om het nog wat ingewikkelder te maken hangt er aan dit schiereiland nog een schiereilandje. Snappie? Goed zo! Wel langs de randen van het kleine schiereilandje loopt een smal weggetje. Soms met een stevige omheining, soms lichtelijk en soms niet. Je voelde op bepaalde plaatsen echt wel de afgrond en het water. Jonathan had al verschillende malen vrolijk gevraagd of mama met de auto in het water wilde rijden. “auto in het water?” Waarop wij zijden:”nee nee, want anders worden we nat! Een boot hoort in het water” En een auto op de weg. Op deze weggetjes rijden vooral de vissers en de boeren die rijst bewerken en mandarinnekes kweken. Ze hebben van die smalle camionettekes wat het natuurlijk iets gemakkelijker maakt. Ik heb enkele tegenliggers gehad en ja bij de voorlaatste heb ik onze auto prachtig bewerkt met een bocht naar rechts te nemen. Te dicht tegen de stenen omheining. Maar het zijn prachtige evenwijdige krassen heel laag op de achterdeur. Pure kunst zeg ik daar tegen en als je er aan voelt, voel je reliëf!

Uitgewaaid op rotsen met ons manneke in de wind. Eerst wat rotsen afgezakt en dan van de ene platte rots naar de andere. Schoon zicht op de woeste zee. Waaien dat het deed en het water sloeg met al zijn kracht tegen de rotsen en verloor hierdoor haar eenheid en spletste dan in flinke druppels uit een.

Nog aan een wandelparcours gestopt en er een deeltje van gewandeld net over een hoge brug die liep over een ravijn. Daar eventjes afgezakt langs trappen naar een vreemd verlaten plaats. Een inham en net daarvoor lag er een eiland waar een roofvogel over bleef cirkelen.

De lucht werd stilletjes grauwer en het begon af en toe te spikkelen en plots was het koud. Omdat we voor het donker wilden thuis zijn wandelden we terug naar onze auto en tikten ons hotelleke in. Bleek dat de GPS zei dat we binnen een minuut op onze bestemming waren. Oh dat kan niet! Zeker verkeerd ingegeven. Nenk. En ja hoor achter de bocht lag ons hotel. De rotsen en het wandelparcours een minuutje met de auto. Er was dus veel moois te bezichtigen vlak aan onze hoteldeur, buiten het schiereilandje en het rondcruisen dan!