De berg Fuji

Zaterdag stond er voetbal op het program. En het was niet echt bij de deur. Redenen om pak zak en een beetje op het gemak te doen.

Moet ge weten dat ge hier tussen de 50 en 100 kilometer per uur mag rijden op de autosnelweg. Zoals gewoonlijk vertrokken we met de vaste kern: Bart, Benny en wij drietjes natuurlijk. Tien minuten later reden we achter onze vier Japanse voetbalfanaten.

Na een anderhalf uur rijden namen we de afslag P en parkeerden daar onze auto. Het is dus niet aan zo een wegrestaurant dat wij kennen in België maar het is net of ge in een pretpark terecht bent gekomen. Gezellige kraampjes, een koffiehuisje, bankjes, boompje en zelfs een hondje trapje oei. Ja, ja hier reist de keffer ook mee!

Sushi, groentjes en visjes met een frakje krokant, genaamd Tempura, behoorde tot onze tweede stop. Locatie: een overdekte vismarkt (niet stinkend naar vis). Het “restaurantje”zou je misschien op het eerste zicht voorbij lopen omdat het wat verstopt ligt tussen de kraampjes vis, krab, inktvis, oesters, slakken, en ja zelfs klaargemaakte dolfijn en andere gefrituurde lekkernijen. We hebben een kleine vijfentwintig minuutjes moeten wachten voor we binnen konden. Niets in vergelijking met de wachtende rij aan de overkant. Ja, ja daar zal het eten wel lekkerder zijn, maar te kostbaar voor onze tijd.

Wandelen op een zwart strand! Wie zou zo iets kunnen verzinnen? Uitkijkend over de zee, dromend van een legende. Smijtend met steentjes in een plas en stenen om het verst. Kindjes tekenend in het zand. Koppeltjes over elkander gebogen, vrienden staand of in het zand, spelend met de kinders. Maar nergens was de Mount Fuji de hoogste berg van Japan te bespeuren. Morgen zeiden we, nu naar ons hotel!
Een trendy inkom en een stijlvolle kamer. Op naar de voetbal! Ingecheckte mister Dohn!

Aangemoedigd door hun fans die sprongen uit volle borst. 0-3 verloren. Nee, nee het mocht weer niet baten. Onze Japanse vrienden uitgezwaaid, die reden naar huis. Wat een supporters!

Ja, daar is ie! De Mount Fuji! Trek een foto snel!

Van uit de auto kijken we naar de berg. Zoveel minuten later bochten en bochten naar boven. We rijden op de Mount Fuji met ons hoofd in de wolken! Koud is het als ge het raam open doet. Eenmaal door de wolken, parkeren we onze auto en gaan te voet naar boven. We kijken uit op een spierwit landschap van wolken onbegrensd. Ik begin te dromen. Eten klinkt er. Ja goed idee! Wat een lunch! Niet het eten maar gewoon het feit, we zitten wel op 2400 meter hoog in de open lucht op een bank aan een tafel, in de zon en dan nog eens met een uitzicht op een koninkrijk die bedekt is met een héél dik sneeuwwit tapijt.

Nog een Safari kunnen we mee pakken. Een schone afsluiter voor het weekend dacht ik. Maar Helaas. Van het moment dat we de oprit opreden, tot dat we het Safaripark buiten waren hebben we bumper aan bumper aangeschoven. Neem een drietal uur! Af en toe moesten we wel stoppen voor een leeuw of 1 of ander dier. Net of je in de file zit op de E19 (iets meer natuur) en ze roepen op de radio af: deuren en ramen dicht houden. Gevaarlijke dieren lopen hier rond.

Maar gelukkig konden we echt ons weekend afsluiten in een gezellig Italiaans restaurantje. Met de terugreis voor de deur.

Zo dat was het dan weer! Houd jullie goed en tot de volgende! Groetjes van ons drie.