Terug thuis

Ik ben terug thuis.
Goeie vlucht gehad. Alleen wa file onderweg net voor Antwerpen. Mijne jongen en Carmen stonden me op te wachten. Allemaal heel blij. Het was super. Zoals ge kunt zien is hij heel content met de kraan die ik voor hem heb meegebracht. Hij gaat er zelfs mee slapen.
Ik ben wel heel moe nog. Door het uurverschil kan ik 's nachts de slaap moeilijk vatten. Het zal binnen een paar dagen wel beter gaan.
Omdat ik nu niet in Japland ben zal ik een maandje niet meer posten. Eind juli vertrek ik terug. Dit keer voor een jaar en met mn gezinneke. Ik zal dan terug mn belevenissen via deze weg de wereld insturen. Alleszins hartelijk bedankt om mijn wedervaren te volgen.

De laatste dagen

Jaja, het is bijna zover. We zijn hier aan het afronden. Deze week was en is nog redelijk druk. Ni echt gedurende den dag maar ’s avonds wel. De mannen hier waren wat bezorgd over ons en hebben ons uitgenodigd voor te gaan eten. Zowel maandag als dinsdag hebben we gedineerd met Japanse collega’s.

Maandag met Ted san naar een typisch Japans eethuisje. Zeer basis. Nen toog rond nen open keuken met bankjes rond. Den toog was vol dus hebben we ons in de deuropening op een krukske gezet. Lekker eten wel. Kleine sateekes en ander lekkers.

Dinsdag was het de beurt aan Kudo san en Goto san om ons mee te nemen. Yakuniku deze keer. Ge kunt da vergelijken met barbeque. Alleen is den barbeque binnen in het midden van de tafel gemonteerd. Ge kunt dus zelf kleine stukskes vlees en groenten bakken. De Kudo san was daar wel goe in. Dieje heeft da blijkbaar nog gedaan.

We zijn niet zo heel lang gebleven want we hadden nog wat werk met inpakken. Wat laten we hier, wat nemen we mee. Redelijk wat gerief verzameld de afgelopen maanden. Ik ben redelijk lang bezig geweest maar het meeste staat klaar.

Vanavond hebben we dan nog een afscheidsdineetje met wat hoge piefen van hier. Veel bedankjes en lachen met flauwe mopjes. We zullen ons wel amuseren. Daar zijn we goe in.

Morgen moeten we hier op den buro onze bevindingen rapporteren en nen hele hoop goeie mensen goeiendag zeggen. Voor de rest niet meer veel te doen. Morgenavond zie ik niet zoveel meer gebeuren want vrijdagmorgen om half 7 vertrekken we richting thuis. Ik kijk er al naar uit. Tis ier goe geweest maar tis tijd om mijne jongen en mn verloofde terug te zien.

Tot binnenkort misschien, in levende lijven.

5 - 2 = 3

We zijn naar hier gekomen met 5 collega's. Vorigen donderdag hebben er hier 2 gemeld da ze ontslag nemen. Den ene heeft gesolliciteerd bij Toyota en den andere ziet het ni zitten om in Japan te wonen. Da is zeer triestig. Zeker omda ze alletwee goed wisten voor we voor 2 maanden naar hier kwamen da ze da gingen doen. Ze hebben ons da een goei 2 weken geleden laten weten en wij hebben op hun aanvraag daarover gezwegen. Daar heb ik nu veel spijt van. Uiteindelijk hebben we hun een ultimatum moeten stellen zodat ze het toch een week vroeger gezegd hebben.
De mensen hier zijn er ni goe van. Die hebben echt veel moeite en tijd in ons gestoken zodat we hier ne goeien tijd hebben. Daardoor voelen ze zich, volkomen terecht, zwaar bedrogen. De Japanners zijn beleefd en vriendelijk genoeg om da ni rechtuit te zeggen, maar iemand met een beetje mensenkennis leest da op hun gezicht. Onze 2 ex-collega's hebben da blijkbaar ni door. What a waste of time, money and energy!
Ze hebben die mannen dan maar zaterdag op de vlieger terug naar huis gestuurd. Blij da ik hen ni meer moet zien. Ik ben echt heel kwaad op die kerels.
Bart, Benny en ik zullen dus alleen naar Japan komen. Tussen ons gaat het wel heel goed. We komen goed overeen en gaan voor elkaar door het vuur. We weten wa we aan elkaar hebben zonder veel zever.
Morgen beginnen we aan onze laatste week hier. Vrijdagavond zijn we terug thuis. Het is er tijd voor want ik begin mijn gezinneke fameus te missen en het regenseizoen is hier begonnen.

Kyoto, Osaka en Rugby

Het was weer een druk weekendje. Vrijdag naar de chinees gaan eten en gedronken. Het was weer gezellig. We hebben het wel ni zo laat gemaakt want zaterdag moesten we weer redelijk vroeg opstaan.

Om half 9 kwamen ze ons halen om naar Osaka en Kyoto te gaan. We hadden afgesproken met een paar Japanse collega’s om naar de Grampus te gaan kijken. Ze moesten spelen tegen Gamba Osaka die momenteel eerst staan in de Japanse competitie. Na een uurtje of 3 rijden zijn we aangekomen in Kyoto. Kyoto was vroeger de belangrijkste stad van Japan. Hier kan je het ‘oude’ Japan zien. Veel tempels enzo. Omdat we niet zo veel tijd hebben zijn we enkel naar de Kiyomizudera tempel geweest. De belangrijkste toeristische trekplijster en tempel van Japan. Veel vrouwen in traditionele kimonos gezien en ook enkele Geisha’s. Redelijk indrukwekkend.

De tempel zelf ligt op een heuveltop. Mooie uitzichten op natuur en stad. Spijtig dat we ni zoveel tijd hebben om meer rond te lopen in Kyoto maar ik kom er nog wel eens terug.

Vervolgens terug in de auto om naar Osaka te rijden. Uurtje gereden en aangekomen om de match te zien. Stoem stadion. Gezongen en gesupporterd. Maar weer verloren. Eerst op voorsprong gekomen maar toch weer alles weggegeven. Elke week hetzelfde verhaal.

Na de match terug naar de voiture. Ons af de veel te drukke parking geloodsd en terug naar Kyoto. Daar iets gegeten en terug in Toyota rond half 2. Doodmoe en direct gaan slapen.

Volgende morgen fris en vrolijk. Zondag had Bart zijn eerste rugby-match in Japan. Per toeval zelfs in Toyota City. Bart speelt hier in een team met enkel buitenlanders (The Barbarians). Lollige bende. Stevige kerels ook. Ietsje te groot en sterk voor de kleine loechte Japannerkes. Voor mij was het den eerste keer da ik een rugby-match zag. Best wel grappige sport. Lekker primitief. Lachen. De Barbarians wonnen met 91-0.

Na de match nog naar Nagoya gegaan om met de rugbymannen na te praten. Ze hadden de match gefilmd dus alles nog is teruggezien. Goe geamuseerd. Heelt weekend eigenlijk....

Apartementenzoektocht

Begin deze week was het eindelijk zover. Op zoek naar een apartement. Maandag zijn we met Goto san verschillende buurten hier in de buurt gaan verkennen. Valt er iets te beleven, zijn er winkels, is het er goed om leven. Dinsdag zijn we dan samen met een gespecialiseerde firma op huizenjacht gegaan. Camera in den aanslag en ogen open.

De eerste reeks apartementen waren gelegen rond Toyota City, waar we nu zitten. Redelijk dicht bij het bedrijf dus maar ver van Nagoya. Sommige leken ons wel redelijk te doen maar de buurten zijn wel lelijk. Veel beton. Ni echt veel groen in de buurt. Moeilijk om tot rust te komen.

Na de middag zijn we in Nissin gaan kijken. Ergens halverwege tussen Toyota City en Nagoya. Veel open ruimte en mooie uitzichten. De appartementen hier waren ook beter van kwaliteit. Meer ruimte en licht en ook properder. Op het eerste gezicht waren er wel een paar waar ik graag zou willen wonen.

De volgende dag moesten we eerst nog even langs het stadhuis voor paperasserij. Vervolgens naar Akaike en Hirabari. Twee regio’s in de buurt van Nissin maar iets dichter naar Nagoya. Meer eet- en drankgelegenheden en winkels maar ook veel drukker. Veel beton en lelijkheid. De apartementen waren ook duurder en van mindere kwaliteit. Hier gingen we onze goesting niet vinden. ’s Middags dan gaan eten in Jonathan’s. Een familie-eetgelegenheid met ne mooie naam. In de namiddag terug naar de apartementen in Nissin die ons het meest aanspraken. Alles nog eens goed vergeleken en uiteindelijk een keuze gemaakt voor mezelf. Een apartement op de zevende verdieping. Propere keuken, tegeltjes in de badkamer, high-tech WC, veel ingemaakte kasten, veel licht binnen, mooi uitzicht, speeltuintjes vlak in de buurt, goei balkon en dicht in buurt van de keuze van mn collega’s. We gaan daar goe zitten. Terug in het hotel nog met Carmen overlegd en mijn keuze bevestigd.

Het waren twee vermoeiende dagen. Belangrijke beslissing maar een goeie gemaakt. Is nu ook gemakkelijker om een voorstelling te maken van ons leven hier in het komende jaar.

Voetbalweekend

Het voorbije weekend stond in het teken van voetbal. Ik heb wat vertraging opgelopen met mn blog omdat we het begin deze week druk hadden met apartementen zoeken. Hierover meer in het volgende bericht.

Vrijdagavond hadden we afgesproken met mensen van het bedrijf hier om te gaan shotten. De meerderheid van mn Belgische collega’s hier zijn shotters dus we zagen da wel zitten. We speelden op een klein veldje. 5 tegen 5. Futsal noemen ze da hier. Best wel plezant. Het was alleen heel vies weer. Regenen zoals ik het nog ni veel heb zien regenen. Daarom heb ik mijne fotocamera ook ni meegenomen waarvoor mn excuses. Na twee seconden waren mn voeten al kletsnat, maar de spirit zat erin. Al snel bleek dat wij, de Belgen, veel beter waren dan onze Japanse vrienden. Bart in de goal, Benny onze superspits. En de rest er zowa tussenin. Ikzelf meestal op de flank. Benny scoorde de 1 na de andere goal. Het werd op den duur een beetje genant. Uiteindelijk hebben we beslist van de ploegjes te mixen. Een beetje meer evenwicht.

Mijn gloriemomenten kwamen aan het eind van de rit. Eerst 3 goalen redelijk kort achtereen (Hattrick). Mooie combinatie’s met Bart en Sei-san. Ging wel lekker. Mijn dieseltje was op gang. De laatste goal was de mooiste. Ik sta klaar om ne corner te nemen. Veel volk voor de goal. Bart komt centraal aangelopen en roept:”Ja Toon, voor de kop!” Ik trap de corner voor de goal, over alle Japannerkes, perfect voor de inkomende Bart. En hij kopt hem magistraal binnen. Kicken.

Na de match, sokken uitgewrongen, doucheke gepakt en pintje gaan drinken met onze nieuwe Japanse vrienden.

Zaterdag speelden de Nagoya Grampus weer thuis. Dit keer tegen Kawasaki Frontale om 7 uur ’s avonds. Tegen 4 uur naar het stadion voor een goeie plek. Wa rondgewandeld. Pintje gedronken. Onnozel gedaan met andere supporters. Ook even met ons Grampus truike midden in het vak van Kawasaki Frontale gaan staan. Die konden er ni echt mee lachen. Wij wel.

Tijdens de opwarming begonnen onze supporters te zingen, en wij ook natuurlijk. De match was nog maar ne minuut op gang of ons ploeg kreeg al ne penalty. Ik wist zelfs ni da het al begonnen was. Dus begonnen met 1-0. Goe bezig. Int midden van den eersten helft was het al terug 1-1. Stoemme goal van Kawasaki. Tweede helft ons ploeg terug op voorsprong gekomen. Ik was kweenihoe blij. Voor ons stonden mannekes van een jaar of 10. Ik heb er ene in al mn enthousiasme opgepakt, een danske gedaan en doorgegeven. Die zn moeder keek wel wa raar.

Uiteindelijk ist nog 2-2 geworden. Stoemme goal van Kawasaki helemaal opt einde. Spijtig.

Onderweg naar huis was het ook nog plezant. In het hotel nog de klak van den Antwerp (Ploeg van t stad) op de receptioniste haar hoofd gezet. Goe gelachen. Nog iets gaan drinken met den Bart. De andere mannen zijn nog naar Nagoya getrokken.

Volgenden dag nog naar Nagoya gegaan. Beke rondgewandeld. Robotmuseum bekeken. Gaan eten bij nen Indier. Lekker. Terug naar huis en slapen.

Werkblogske

Na veel verhaaltjes over onze weekends, nu nog eens eentje over het werk. Spijtig genoeg zonder foto’s dus. Strikt verboden. Top secret.
De laatste weken hadden we Catia-training. Catia is een 3D tekenprogramma ontwikkelt door Dassault, ne vliegtuigbouwer. Dit programma wordt het meest gebruikt in den automotif dus ook bij ons. Wel plezant. Veel geleerd. Deze week terug begonnen met leskes over zetels. Vandaag was het over mijn afdeling: Seat Trim Cover Design. Zij ontwerpen de zachte onderdelen van de zetels, dwz de schuim en de bekleding. Vanaf augustus word ik een jaar lang een volwaardig lid van die afdeling.
We zijn daar ook eens gaan kijken. De afdeling bestaat uit 3 delen. Nen buro waar getekend en gerekend wordt. Een atelier waar de patronen gemaakt worden. Hier wordt geknutseld en geknipt en geplakt. En dan is er nog een ruimte waar gestikt wordt. Hier worden de prototypes van de bekleding gemaakt.
Morgen gaan we een fabriekske van ons bezoeken waar bekledingen gemaakt worden. Dan kunnen we wat we vandaag geleerd hebben in de praktijk bezien. En dan is het weeral weekend...
Vrijdagavond gaan we shotten tegen een japans ploegske. Tis op een klein veldje, da noemen ze hier Futsal. Zaterdagavond spelen de Grampus weer. Tegen Kawasaki Frontale deze keer. We gaan natuurlijk weer kijken naar ons team. Altijd plezant. Ik hou jullie op de hoogte via deze weg. De groeten.

Een rustig weekendje

Twas een rustig weekendje deze keer. Vrijdag wel nog iets gaan eten en drinken. Het eten was ni zo goe maar het bier was koud. Derna nog een karaokeke gedaan. Altijd lachen. Ik ben redelijk vroeg naar huis gegaan want zaterdag moesten we vroeg op.

Om 8 uur kwamen Kudo san en Nakano san ons ophalen aan het hotel. Kudo san is de manager van de divisie waar nu ons buroke staat. Ze hadden ons uitgenodigd voor een toeristische trip. Een paar uur in den auto gereden. Zetels van ons dus goe, en wa kunnen slapen. Aangekomen in Ise. Daar staat den oudsten tempel van Japan en da gingen we eens bekeken. Bleek een dorpje rond te zijn met traditionele Japanse gebouwen. Mooi mooi. We zijn dan ergens binnen gegaan voor een locale delicatesse te proeven. Een pasta van zoete rode bonen met daarin wat mochi (zoete kleverige pasta op basis van rijst). Was wel goe voor ene keer maar ik zou het zelf ni terug bestellen.

Uiteindelijk aan het tempelcomplex aangekomen. Bleek een groot park met hier en daar een gebouwke. Blijkt dat de God die in de tempel woont om de 20 jaar verhuist. Dan bouwen ze een nieuwe houten tempel op een andere plaats in da park. Eerst onze handen gewassen en dan aangeschoven voor de eigenlijke tempel. 100 yen (67 eurocent) geofferd, 2 maal gebogen, 2 maal in de handen geklapt, mijn ogen gesloten en veel geluk voor mijn gezinnetje gewenst.

In het park nog hier en daar een beest bewonderd en dan terug het dorpje in getrokken. Eerst iets gaan eten. Kudo san in zijn nopjes. We hadden gekozen voor heel lekker vlees van koeien die bier krijgen en gemasseerd worden om mals vlees te produceren. Heel mals maar wel een beetje weinig.

Voor de rest van de middag nog wa souvenirkes gekocht in da dorpke. Uiteindelijk nog een optredenkje meegepikt van een locale drummerclub (zie filmpje hiernaast). Die mannen en vrouwen speelden met enorm veel power. Indrukwekkend. Stillekesaan terug gegaan. Nog een dutje gedaan in de voiture en trug thuis.

’s Avonds iets gaan eten bij nen echten Indier. Ammai da was lekker. Indische tjingel tjangel muziek, Indischen chai gedronken en al. Kwas helemaal blij. Wel veel te veel gegeten en vroeg gaan pitten.

’s Morgens vroeg wakker geworden. Den Bart ging gaan trainen met een buitenlanders rugbyploeg in Nagoya. Ik ben dan maar meegegaan. Het was te doen in een park. Daar wa rondgelopen. Als ik terugkwam bleek den Ed een koek op zijn oog te hebben gehad in het vuur van de training. Een ferme scheur boven zijn wenkbrauw. Ik heb zn schedel gezien. De training was afgelopen.

In de namiddag nog wa gaan shotten met de mannen en weer lekker gegeten (zoals gewoonlijk). Rustig weekendje deze keer. Ik heb ervan genoten.